چنچنه

ملیت: !؟

مواد لازم:
● گِل خوب و غنی(من معمولا برای کشت اولیه دانه‌ها از گِل گلخانه استفاده می‌کنم)
● کود (کود حیوانی بهتر است)
● انواع تخم گیاهان
● آب
● آفتاب و حرارت
ظروف و وسایل لازم:
گلدان‌های مختلف
برای مشاهده تصاویر بزرگتر روی عکس‌ها تقه بزنید.
طرز تهیه:

قول داده بودم روش سبز کردن انواع سبزی‌جات و چند نوع صیفی را توضیح بدهم. امروز (26 فروردین) که هوای بیرون آفتابی و گرم بود رفتم و تعدادی از این دانه‌ها را کاشتم.
قبل از شروع توضیح بدهم که من هیچ گونه دانش تئوریکی در باره این مساله ندارم، هرچه یاد گرفته‌ام خودم یا تجربه کرده‌ام یا از این و آن یاد گرفته‌ام، یا در این و آن کتاب خوانده‌ام، پس اگر نقصی هست باید ببخشید. همچنین اگر شما هم تجربه یا دانشی در این زمینه دارید، خوشحال می‌شوم آنرا با من و دیگران تقسیم کنید.
معمولا زمان شروع کشت سبزی‌جات و دیگر دانه‌ها در نقاط مختلف با هم فرق می‌کند، یقینا در ایران این کار را می‌توانید زودتر از اینجا (نروژ) شروع کنید. اگر می‌بینید که امسال زودتر از معمول شروع کرده‌ام به این دلیل است که هوای نروژ امسال شدیدا زود رو به گرما گذاشته، گرچه هفته گذشته 5 سانتیمتر برف آمد و یکی دو شب هوا رفت زیر صفر با این حال هوا چنان گرم و بهاری شده که انگاری در شیراز هستیم. در هر صورت برای شروع اگر می‌خواهید دانه‌ها را مستقیما بیرون در حیاط کشت کنید، باید مطمئن شوید که دمای هوای شب کمتر از 10 تا 15 درجه نباشد. معمولا چنین هوایی در نروژ بعد از اواسط ماه می یعنی آخر اردیبهشت، اوایل خرداد به بعد دمای هوا تا این اندازه گرم می شود. من معمولا اکثر دانه‌ها را در داخل منزل کشت می‌کنم و بعدا که هوا گرم شد آنها را به باغچه منتقل می‌کنم، در غیر این صورت طول مدت فصل کشت کوتاه خواهد شد و ثمر کار کاستی پیدا خواهد کرد. به همین خاطر هم هست که از گلدان‌های پلاستیکی و یک بار مصرف (البته من چند بار مصرف می‌کنم) یا حتی از کارتن‌های مصرف شده شیر استفاده می کنم و دانه ها را، مخصوصا دانه‌های صیفی‌جات را قبلا در منزل و زیر نور مصنوعی پرورش می‌هم و بعد که هوای بیرون گرم شد به بیرون منتقل می‌کنم. هوای نروژ بعضی مواقع چنان متغیر است که باید مواظب بود چون حتی در ماه می (اردیبهشت) هم می‌تواند گاهی شب ها درجه حرارت به صفر نزدیک یا حتی زیر صفر برود.
برای گوجه فرنگی، خیار، کدو، خربزه، طالبی و اینگونه دانه‌ها معمولا یک گلدان برای هر دانه یا دو در نظر می‌گیرم در صورتی که برای دانه سبزی‌جات مقدار 10 تا 20 دانه را در هر گلدان می‌کارم. معمولا بعضی از دانه‌ها سبز نمی‌شوند به همین خاطر حتی برای آنها که یک گلدان برای هر دانه در نظر می‌گیرم دو عدد تخم گیاه را می‌کارم و بعد از اینکه مطمئن شدم که دانه سبز شده، اگر هر دو دانه سبز شده باشد یکی را حذف می‌کنم (عمل بسیار شنیعی هست ولی چاره‌ای نیست!!).
برای گیاهانی که در اول نوشتم اول گلدان‌ها را پر از گل می‌کنم و بعد با انگشت وسط آنها را یک گودال یک سانتیمتری بوجود می‌آورم و دانه را در آن قرار می‌دهم و بعد روی آنرا می‌پوشانم. برای سبزیجان بصورت فله‌ای آنها را در سطح گلدان پخش می‌کنم و بعد با مقدار خیلی کم گل روی آنها را می‌پوشانم.
برای آب دادن کافی است که گلدان‌ها را در ظروفی به شکل آنچه در تصویر می‌بینید قرار بدهید و بعد مقدار کمی آب در کف ظرف مربوطه بریزید. دقت کنید آب زیاد تر از حد نیاز ندهید در غیر این صورت دانه‌ها سبز نخواهند شد. همین که خاک کاملا مرطوب شد کافی است، اگر آب اضافه‌ای در کف ظرف باقی ماند آنرا تخلیه کنید. بعد از اینکه دانه‌ها را آب دادید و مطمئن شدید که تمام خاک موجود در گلدان‌ها خیس خورده‌اند روی گلدان‌ها را با پلاستیک بپوشانید تا رطوبت داخل گِل زود خشک نشود. مساله مهم در این مرحله این است که دانه‌ها در تمام مدت مرطوب باشند و نه شناور در آب.
معمولا بعد از دو تا سه روز بعضی از آنها شروع به تنجه (جوانه) زدن می‌کنند. زیاد عجله نکنید بگذارید پلاستیک روی گلدان‌ها بماند مخصوصا اگر که از رشد گیاه جلوگیری نمی‌کند. همچنین مایوس نشوید اگر بعضی از دانه‌ها در همان یکی دو سه روز اول سبز نشدند، چونکه بعضی از گیاهان نیاز به وقت بیشتری دارند، بعضی زودتر تنجه می‌زنند و بعضی دیرتر. بعد از اینکه دانه‌ها تنجه زدند، در یکی دو هفته اول روزانه به آنها سر بزنید و اگر نیاز به آب داشتند به آنها آب بدهید، سعی کنید آب فقط به اندازه نیاز بدهید نه بیشتر. همین که گل مرطوب باشد کفایت می‌کند، نیازی به آب زیادی نیست و حتی برای رشد گیاه مضر است. اگر هوای بیرون گرم است می‌توانید دانه‌ها را مستقیما بیرون در باغچه بکارید. چیزی را که باید در نظر داشته باشید این است که دانه گیاهانی مثل گوجه‌فرنگی و بطور کلی گیاهان بزرگ، نیاز به فضای بیشتری دارند در نتیجه بهترین کار این است که دانه‌ها را در گلدان کشت کنید و بعد به بیرون منتقل کنید و آنها را بصورت منظم ردیف در باغچه یا گلدان بکارید. من معمولا گوجه فرنگی‌ها را بعد از اینکه مراحل اولیه شان سپری شد (بعد از چهار تا پنج هفته) وقتی که گیاه به رشد کافی رسید، آنها را در گلدانهای بزرگ (به قطر تقریبی 25 تا 30 سانتیمتری) منتقل می‌کنم و آنها را در گلخانه یا در کنار یک دیوار که آفتاب‌گیر باشد قرار می‌دهم) و با قرار دادن یک چوب یا نی کنار آن به عنوان تکیه‌گاه، آنها را می‌بندم (منظورم گوجه‌فرنگی های درختی است نه گوجه‌فرنگی های بوته‌ای)
فعلا این بخش را داشته باشید تا بعد که دانه‌ها تنجه زد باقی را توضیح خواهم داد.
این هم تصویز کدوهای سال گذشته

برای مشاهده اندازه بزرگتر تصویر اینجا را کلیک کنید.
بخش دوم

لپ هاش گرد و قلمبه و قرمز بود، مثل اونهایی که یک بطر شراب رو تا ته خالی کرده باشن. دوتا دندون نیش بالایی‌اش تنها دندونهای توی دهنش بود. دست هاشو مثل کفتر بال بال می‌زد و وقتی که مامان لقمه رو توی دهنش می‌چپوند، مثل هیولا لقمه رو می‌بلعید و باز اون دوتا دندون نیشش رو نشون می‌داد، بال بال می‌زد و خوش رقصی می‌کرد تا لقمه بعدی رو هرچه زودتر بچپونن توی دهنش. انگاری سیری نداشت! تا آخرین لقمه رو می‌بلعید! یک قابلمه پوف رو تا چشم بهم می‌زدی بلعیده بود. ما سه تا بیچاره منتظر می‌نشستیم تا شاید این هیولای کوچولو سیر بشه و اگر چیزی ته قابلمه موند ما مثل مور و ملخ بریزیم روش و ببلعیم‌ش. هر چی هم به مامان التماس می‌کردیم، خوب یه خورده بیشتر درست کن ما هم بخوریم! می‌خندید و می‌گفت: مگه شما بچه هستید که پوف می‌خواید!؟ تازه اگه چنچنه بکنید بعد سر شام بهانه می‌گیرید و شام نمی‌خورید! هرچی می‌گفتیم ما شام معمولی رو دوست نداریم و پوف می‌خوایم، می‌خندید و می‌گفت: خجالت بکشید پوف که بری نره خرهایی مثل شماها نیست! پوف رو بری بچه‌های از شیر گرفته درست می‌کنن که دندون ندارن، نه بری شما نره خرها که دندون دارید.
مرتیکه حالا 38 سالشه مثل نره خر میمونه، مطمئنم بخاطر اون پوف هاست که دوران کودکی بلعیده! از همون روزها عاشق پوف شدم، هروقت حوصله غذا درست کردن رو ندارم پوف درست می‌کنم، ولی هیچوقت مزه اون پوفو نمی‌ده، نمی دونم چرا!
ملیت: ایرانی

مواد لازم:
● ١.٥ لیوان برنج
● ٩ تا ١٠ تا گوجه فرنگی رسیده و آبدار
● ٣ تا ٤ قاشق روغن یا کره
● ١ قاشق چای خوری نمک

ظروف و وسایل لازم:
یک قابلمه تقریبا ٤ یا ٥ لیتری
طرز تهیه:

برنج رو با آب گرم بشویید و آب آنرا خالی کنید. گوجه فرنگی‌ها رو بشویید و به قطعات کوچک خورد کنید. اگر خواستید می‌تونید با جوشاندن آب و قرار دادن گوجه‌ها در آب جوشان پوست آنرا بکنید من معمولا این کار را نمی‌کنم ولی مادرم برای برادرم که پوف درست می‌کرد، پوست گوجه‌ها را می‌کند می‌گفت سر دل می‌کند! آتش چراغ را روی درجه متوسط تنظیم کنید و گوجه‌های خورد شده و برنج و روغن را داخل آن بریزید نمک بزنید و سر قابلمه را ببندید و بگذارید با حرارت ملایم بجوشد تا آب آن تمام شود. وقتی آب آن تمام شد اگر گوجه به اندازه کافی استفاده کرده باشید برنج هم آماده است. دور برنج را بالا بکشید و با دم کشک سر قابلمه را خوب کیپ کنید و بگذارید روی حرارت بسیار ملایم نیم ساعت یا کمی بیشتر دم بکشید بعد آنرا سرو کنید.
بوی برنج و گوجه فرنگی خانه را خواهد گرفت این عطر بهشتی را من از همه چیز بیشتر دوست دارم.
گفته می‌شود که هم برنج و هم گوجه باعث تیز هوشی می‌شود! شاید به همین خاطر باشد که اون کوچولوی نره خر که حالا 38 ساله هست این همه تیزهوش تر از ما سه تا شده.

نوش جان کنید

توضیح بری شیرازیا: بریت از علی آقوی شیرازی بپورسین بهتون می‌گه نون آلو یعنی چی‌چی: نون آلو رو باید فقط دم سینموی دم کلی خورد وگنه نون آلو نیس!
توضیح برای دیگر ملل دنیا: توی شیراز دو نوع نون آلو (دوپیازه‌ی آلو) داریم، به یکیش میگن نون آلو به اون یکی دیگش میگن دوپیازه‌ی آلو بعضی‌ها هم می‌گن (دوپیازه‌ی سیب‌زمینی) اون خونواده‌هایی که خیلی تهرون مسافرت کرده باشن به نون آلو می‌گن دوپیازه سیب‌زمینی! آخه بعضی‌ا تو شیراز همیکه تنبون کونشون دوتا میشد (ثروتمند میشدن) و یه سفر میرفتن ترون یه مرتبه می‌شدن ترونی (شیرازی‌ها به تهران می‌گویند ترون به تهرانی هم می‌گویند ترونی) این جماعت تازه به دوران رسیده یه مرتبه می‌دیدی آلوشونَ‌م می‌شد سیب‌زمینی.
ملیت: شیرازی

مواد لازم:
معمولا گفته می‌شود که توی نون آلو باید دوتا پیاز باشه یه دونه آلو (سیب زمین) ولی یقینا این هم از غلوهای شیرازی‌ها ست و دروغی بیش نیست، چونکه آلو از پیاز گرون تره پس حتما اکثرا لاف می‌زنن وقتی که می‌گن دوتا پیاز توشه و یه آلو. ما برای اینکه نه سیخ بسوزه و نه کباب یه دونه آلو رو در مقابل یه دونه پیاز قرار می‌دهیم.
● ٢ عدد آلو (سیب‌زمینی) بزرگ
● ٢ عدد پیاز بزرگ
● ٤ تا ٥ قاشق سوپ خوری رب کوجه
● ١ عدد لیمو
● ٣ تا ٤ قاشق سوپ خوری کره
● نمک و فلفل به اندازه دلخواه
● نیم لیوان آب
ظروف و وسایل لازم:
دو عدد ماهی تابه
طرز تهیه:

توضیح: روغنی که استفاده می‌کنید باید ترجیحا روغن خوبو باشه (روغن خوبو(روغنی که خوب است): شیرازی‌ها قدیما یک نوع روغن حیوانی درجه یک داشتن که بهش می‌گفتن روغن خوبو، یک نوع کره سفید رنگ بود که عشایر قشقایی از شیر گوسفند تهیه می‌کردند، کره فرد اعلا)
آلوها رو پوست بکنید و به قطعات کوچک مثل اونی که توی تصویر می‌بینید خورد کنید.
پیازها رو هم خورد کنید.
نصف روغن رو توی ماهی تابه بریزید و پیازها رو توی روغن سرخ کنید. هم زمان نصفه دیگر روغن را هم توی یک ماهی تابه دیگه بریزید و آلوها رو توش بریزید و با شعله ملایم سرخ کنید وقتی هر دو سرخ شد آلوها رو بریزید توی ماهی تابه پیازها و رب گوجه ، آب و نمک و فلفل را به آن اضافه کنید و خوب هم بزنید تا رب گوجه خوب مخلوط شود، سر ماهی تابه را ببندید، شعله را بسیار کم کنید بگذارید سیزمینی‌ها پخته شوند اما له نشوند. اگر قبل از اینکه آلوها پخته شوند آب آن تمام شد کمی آب بیفزاید دقت کنید وقتی دوپیازه آلو آماده شد نباید آب داشته باشد. معمولا آب لیمو را همراه دوپیازه آلو می‌خورند ولی اگر نخواستید می‌توانید لیمو را در اواخر طبخ به دوپیازه آلو بیفزاید و بگذارید یکی دو جوش بزند.

دو پیازه‌ی آلو را با نون (نان) و سبزی خوردن نوش جان کنید.

من تابستان‌ها توی باغچه خونه انواع و اقسام سبزی‌جات، سیفی‌جات و حتی توت فرنگی کشت می‌کنم و تمام فصل تابستون و پائیز رو از محصولات اکولوژیک و سالم خودم استفاده می‌کنم، برای تولید هم از هیچ مواد شیمیایی یا کود شیمیایی و سموم استفاده نمی‌کنم. محصول امسال به علت هوای خوب و گرم اسلو بسیار خوب بوده و باغچه خانه پر شده بود از این گونه محصولات. البته دیگه دارند دونه دونه عمرشون رو می‌دن به شما.
ملیت: ایرانی

مواد لازم برای چهار نفر:
● ٤ عدد کدو
● ٥ تا ٦ عدد تخم مرغ
● ١ قاشق چای خوری نمک
● ١ قاشق چای خوری فلفل
● روغن به مقدار کافی
این توت فرنگی‌ها برای تهیه کوکو نیست ها!! یک وقت ورندارید توت فرنگی بریزید توی کوکو ها! اینها رو از باغچه کنده بودم دیدم خیلی زیباست گذاشتم کنار کدوها.

ظروف و وسایل لازم:

یک قابلمه یا کاسه تقریبا ٤ یا ٥ لیتری ماهی تابه به قطر تقریبا 28 سانتیمتر

طرز تهیه:
کدوها رو اگر پوست شون سالم هستند بدون پوست کند با رنده درشت رنده کنید به صورتی که زیاد آب پس نیندازه اگر پوست آنها سالم نیستند پوست را قبل از استفاده بکنید.
کوکو کدو رو می‌تونید به دو روش تهیه کنید یکی اینکه اول کدوهای رنده شده رو توی ماهی تابه بریزید و با حرارت ملایم کمی تفت بدید تا آب اون تبخیر بشه، بعد بگذارید خنک بشود و سپس تخم مرغ ها رو داخل یک ظرف بشکنید و کدوهای رنده شده رو به اون بیفزاید، نمک و فلفل بزنید و بعد یا به صورتی که در تصویر می‌بینید اونو سرخ کنید یعنی ماهی تابه رو روی حرارت متوسط قرار بدهید روغن توی ماهی تابه بریزید بزارید روغن گرم بشه و نصف مواد رو در اون بریزید روی ماهی تابه رو با در قابله ببندید بگذارید تا طرف اول آن سرخ شود بعد آنرا به کمک کفگیر برگردانید، بگذارید طرف دوم آن هم سرخ شود. یا اینکه می‌توانید کوکوهایی به شکل همبرگر تهیه کنید برای این کار به کمک قاشق مقداری رو توی ماهی تابه بریزید و آنرا بصورت دایره‌هایی به قطر تقریبا 8 تا 10 سانتیمتر دراورید و بگذارید هر طرف آن سرخ شود، روش اول ساده تر است.
روش دوم: اگر وقت تفت دادن کدوهای رنده شده را ندارید می‌توانید مستقیما با افزودن تخم مرغ ها با آن مایه را آماده کنید بعد هم آنرا به روش بالا سرخ کنید.

نوش جان کنید